§ παλεύω με το χάρο — быть при последнем издыхании, быть в агонии;
τον πήρε ο χάρος — он умер;
όποιον πάρει ο χάρος ( — убивать) без разбора;
τον βλέπω σαν τον χάρο — я его ненавижу;
τον ξέχασε ο χάρος — про него и смерть забыла (о старом человеке);
κόσμε ψεύτη, χάρο κλέφτη — погов, жизнь — плутовка, смерть — воровка
Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό. И.П. Хориков, М.Г. Малев. 1980.
Χάρος — Χάρος, ο και Χάροντας, ο 1. προσωποποίηση του θανάτου: Χάρο δε φοβάται. 2. φρ., «Τον πήρε ο Χάρος», πέθανε. 3. φρ., «Τον βλέπω σαν το Χάρο μου», τον μισώ, όπως μισώ και το Χάρο μου … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
χάρος — Μεγάλη ύφαλος στο βόρειο Αιγαίο, 10 μίλια από τις ακτές της Λήμνου. Είναι πολύ επικίνδυνη για τα πλοία γιατί σε πολλά σημεία το νερό φτάνει μόλις τις τρεις οργυιές. * * * ο, Ν 1. ο θάνατος και, ιδίως, η προσωποποίηση τού θανάτου, ο χάροντας («για … Dictionary of Greek
ηλιόχαρος — και λιόχαρος, η, ο (για τόπους) αυτός που φαίνεται ότι χαίρεται επειδή καταυγάζεται από τις ηλιακές ακτίνες («ηλιόχαρη ακρογιαλιά»). [ΕΤΥΜΟΛ. < ηλιο * + χαρος (< χαρά), πρβλ. περί χαρος, πολεμό χαρος] … Dictionary of Greek
κατάχαρος — η, ο (για πρόσ.) αυτός που είναι γεμάτος χαρά, καταχαρούμενος, περιχαρής. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + χαρος (< χαρά), πρβλ. περί χαρος, πρόσ χαρος] … Dictionary of Greek
μεγαλόχαρος — η, ο 1. αυτός που έχει μεγάλες χάρες, που είναι πολύ χαριτωμένος 2. αυτός που χαρίζει πολλά, γενναιόδωρος 3. (το θηλ. ως κύριο όν.) η Μεγαλόχαρη προσωνυμία τής Θεοτόκου ως κεχαριτωμένης και πολύ ευεργετικής σε αυτούς που τήν επικαλούνται. [ΕΤΥΜΟΛ … Dictionary of Greek
μικρόχαρος — η, ο και μικροχαρής, ές (Α μικροχαρής, ές) 1. αυτός που χαίρεται και ευχαριστείται με μικρά και ασήμαντα πράγματα, που ικανοποιείται εύκολα με μικροπράγματα 2. μικροπρεπής, κατώτερος. [ΕΤΥΜΟΛ. < μικρ(ο) * + χαρος (<χαρά), πρβλ. μεγαλό χαρος … Dictionary of Greek
νερόχαρος — η, ο υδροχαρής. [ΕΤΥΜΟΛ. < νερ(ο) * + χαρος (< χαρά), πρβλ. ηλιό χαρος, πολεμό χαρος] … Dictionary of Greek
εύχαρος — εὔχαρος, ον (Μ) ευχάριστος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + χαρος (< χάρις), πρβλ. ά χαρος] … Dictionary of Greek
ολόχαρος — η, ο γεμάτος χαρά, περιχαρής. επίρρ... ολόχαρα με μεγάλη χαρά. [ΕΤΥΜΟΛ. < ολ(ο) * + χάρος (< χαρά), πρβλ. μικρό χαρος] … Dictionary of Greek
πασίχαρος — η, ο ο πολύ χαρούμενος, περιχαρής. [ΕΤΥΜΟΛ. < δοτ. πληθ. πᾶσι τού πᾶς + χάρος (< χαίρω), πρβλ. πρόσ χαρος] … Dictionary of Greek
περίχαρος — η, ο 1. περιχαρής, καταχαρούμενος 2. γεμάτος χάρη, χαριτωμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < περι * + χαρος (< χαρά), πρβλ. πρόσ χαρος] … Dictionary of Greek
